به گزارش صدای بناب، افزایش نشاط اجتماعی در جامعه مستلزم هزینههای کلانی از سوی دولت است و نیازمند زیرساختهای مناسب و فرهنگ سازی بلند مدتی میباشد که در این میان ورزش میتواند میانبری مناسب و در عین حال مفید واقع شود که حواشی سود آن از افزایش بهره وری نیروی انسانی تا رونق اقتصاد و تولید را شامل میشود.
در میان رشتههای ورزشی، سوارکاری، رشته ورزشی به ظاهر پر هزینه، از دیرباز مورد توجه ایرانیان بوده و از سفارشات دین مبین اسلام و ائمه معصومین به سوارکاری و اهمیت آنکه بگذریم تازه می رسیم به ورزشی که پرورش آن تبدیل به یکی از صنایع قدرتمند قرن ۲۱ ام شده است.
حدود ۳۰ درصد جمعیت اسب ترکمن دنیا در ایران زندگی میکنند و کشور ما با توجه به امکانات و توانمندیهای حقیقی خود میتواند از طریق پرورش، نگهداری و صادرات اسب، و درکنار آن برگزاری مسابقات منطقهای در رشتههای مختلف اسبدوانی، هزاران فرصت شغلی ایجاد کرده و درآمدهای فراوانی را عاید اقتصاد سازد.
در این میان با توجه به عملکرد سالهای اخیر و رتبه بندی فدراسیون سوارکاری، آذربایجان شرقی را میتوان برترین استان منطقه شمالغرب کشور در حوزه سوارکاری دانست. هرچند کم توجهی متولیان ورزش استان به رشتههای غیر فوتبالی و عدم تهیه زیرساختهای مناسب در جهت همگانی کردن این رشته ورزشی باعث خفته ماندن ظرفیتهای موجود شده است.
بودجه و تمرکز ورزش استان در فوتبال و دوچرخه سواری خلاصه شده است
فراز رضاپور، سوارکار ۳۶ سالهای که در رشتههای پرش و درساژ فعالیت دارد در رابطه با ماهیت این رشته ورزشی عنوان کرد: در سوارکاری چون شما با اسب سروکار دارید، این برقراری ارتباط ضمن اینکه آرامش خاصی را به ارمغان میآورد به فرد آموزش میدهد که چگونه با یک موجود زنده تعامل پیدا کند و این ویژگی در بین تمامی رشتههای ورزشی منحصر به فرد است.
وی که در دورهای مسئولیت کمیته آموزش هیأت سوارکاری آذربایجان شرقی را بر عهده داشته است، وضعیت استان را در سالهای اخیر در مسیر توسعه این ورزش مناسب دانست و افزود: تبریز پتانسیل بسیار قدرتمندی در سوارکاری دارد البته به شرطی که بتوان محیطی مناسب برای همگانی کردن این ورزش به وجود آورده و افراد بتوانند در کنار خانوادههایشان در این ورزش حاضر شده و استعدادهای جدیدی نیز شناسایی شوند؛ قبلاً در این مورد دچار ضعف شدیدی بودیم که خوشبختانه طی ۵ سال اخیر شاهد تغییرات بسیار خوبی بودهایم.
رضاپور در رابطه با مسائل و مشکلات موجود در رشته سوارکاری اظهار کرد: بزرگترین عامل عدم توسعه این رشته ورزشی کمبود باشگاهها و زمینهای استاندارد سوارکاری است، مراحل آموزش سوارکاری باید به صورت آهسته طی شوند و کمبود امکانات در این بخش سبب شده تا رشته فوق آن طور که باید شناسانده نشود.
وی افزود: در این راستا مسائل مالی نیز بی تأثیر نبوده و هزینهها بسیار بالاست، برای مثال فقط یک ست پرش برای صاحب باشگاه حدود ۱۲۰ میلیون تومان آب میخورد.
مربی سوارکاری تک قطبی بودن ورزش در استان را باعث عدم پیشرفت سایر رشتههای ورزشی دانست و اضافه کرد: رشته سوارکاری بیشترین آسیب را از سوی اداره ورزش و جوانان دیده است چرا که ورزش استان در فوتبال و دوچرخه سواری خلاصه شده و به مابقی رشتههای ورزشی کم لطف بودهاند.
صنعت اسب مورد بی مهری قرار گرفته است
با نگاهی اجمالی به صنعت اسب در سطح جهانی به راحتی میتوان متوجه این قضیه شد که کشورهای توسعه یافته جهان همگی پرورش اسب را به یکی از صنعتهای برتر کشور خود تبدیل کردهاند.
طبق مطالعاتی که توسط انجمن ملی اسب آمریکا در سال ۲۰۱۷ انجام شد، این صنعت چیزی نزدیک به ۵۰ تریلیون دلار به صورت مستقیم در اقتصاد این کشور تأثیر داشته و حدود ۹۹۰ هزار موقعیت شغلی را به وجود آورده که ۳۹ تریلیون آن صرف حقوق دستمزد و سود شده و تاجایی رشد کرده که درآمدهای آن با درآمد سالانه صنایع مختلفی چون تولید پوشاک و دخانیات این کشور برابری میکند.
پیشکسوت سوارکاری تبریز گفت: متأسفانه استان ما با کمبود میدانهای استاندارد سوارکاری مواجه است و در این حوزه قطعاً حمایت بخش دولتی نیاز است به این دلیل که اسب حیوانی گرانبها محسوب میشود و نگه داری و آموزش آن نیز مستلزم هزینه است.
محمدرضا سپهری که حدود ۱۰ سال است در زمینه تولید نژاد ترکمن فعالیت دارد، عنوان کرد: با توجه به وضعیت نامناسب اقتصاد کشور و افزایش پیوسته تورم، این ورزش که تا حدودی جزو ورزشهای لوکس به شمار میرود مورد توجه و علاقه مردم واقع نمیگردد به این دلیل که اجباری برای بودن در این ورزش احساس نمیکنند.
تنها تولید کننده اسب ترکمن در منطقه شمالغرب کشور با بیان اینکه در صورت حمایت دولت و ورود بخش خصوصی بستر برای توسعه پرورش اسب در استان وجود دارد، ادامه داد: در کشور همسایه ما ترکیه، بخش اعظمی از درآمد دولت از مسابقات کورس و تولید و پرورش اسب است یا در کشور توسعه یافتهای همچون کانادا ارزش اسب و رشته سوارکاری به قدری بالا میباشد که حتی اسب را وارد بورس کردهاند و مردم میتوانند سهامدار این صنعت باشند؛ یقیناً ما پتانسیل آن را داریم تا از این صنعت بهره برداری نمائیم به شرطی که بینش مان را اصلاح کرده و متوجه شویم صنعت اسب میتواند پولساز و کارآفرین باشد و اگر دولتمردان کمی بیشتر به این موضوع توجه نمایند در مییابند که ورزش میتواند نوعی صنعت و درآمدزا باشد.
وی در انتها درباب حس و حال و پتانسیل بالای افزایش نشاط اجتماعی این ورزش اضافه کرد: تا وارد معرکه نشده نمیتوان حس شیرین سوارکاری را تجربه نمود، پیشنهاد میکنم جوانانی که با صرف هزینه برای کشیدن قلیان در سفره خانهها که با هزینه یک ساعت سوارکاری برابری میکند یکبار این ورزش را امتحان نمایند.
طی سالیان اخیر رشته از سواری در شهرستان بناب بسیار کمرنگ شده است به طوری که به ندرت می توان مسابقات ورزشی این رشته پر هیجان را در بناب بزرگ دید.
همانطور که از گذشتگان در این شهرستان شنیده شده است اسب سواری از رشتههای کهن شهرستان بناب محسوب میشود اما حال به دلیل مشکلات مالی و البته شیوع ویروس کرونا شاهد هیچ گونه فعالیت از سوی هیئت اسب سواری بناب نیستیم و این می تواند لطمه بسیار بزرگی به این رشته زیبای ورزشی در شهرستان تاریخی بناب بزند
منبع خبر/ خبرگزاری مهر/ تبریز