به گزارش پایگاه خبری صدای بناب مصطفی سلیمی‌فر در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص تاثیر حمایت دولت از مردم به واسطه پرداخت یارانه در شرایط حاد کرونایی اظهار کرد: پرداخت یارانه نقدی و یارانه کالا یکی از مسکن‌هایی است که دولت برای درمان وضعیت حاد اقتصادی به مردم جامعه می‌دهد اما این راه حل اصولی نبوده و در بلندمدت پاسخگوی نیازهای مردم نخواهد بود.
وی افزود: اگر فردی بیمار بر اثر عفونت حادی که در بدنش ایجاد شده، حرارت بدنش به ۴۰ درجه رسیده و به پزشک مراجعه کند، ابتدا پزشک به دنبال علت تب بالا در بدن بیمار می‌گردد و بعد ریشه را با تجویز دارو درمان می‌کند تا تب کاهش پیدا کند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: ریشه‌یابی بیماری مستلزم انجام آزمایشات مختلف و وقت‌گیر بوده و ممکن است تا روشن شدن پاشخ آزمایش بیمار از دست برود. بنابراین پزشک مجبور است یک راه حل کوتاه‌مدت برای تخفیف تب ارائه دهد. یعنی با تجویز داروهای موقتی و تب‌بُر، درجه حرارت بدن بیمار را پایین بیاورد و بعد شروع به درمان اصولی بیمار نماید.
سلیمی‌فر بیان کرد: در حال حاضر دهک‌های زیادی از جمعیت کشور مانند همان بیماری هستند که تب ۴۰ درجه دارند و شرایط اقتصاد امروز در کشور مشابه همین مثال است. اگر بلافاصله مسکن فوری به این مردم داده نشود، این دهک‌های جمعیتی که تعداد آن‌ها هم کم نیست، ممکن است از بین بروند. بنابراین در اینجا اولین وظیفه حاکمیت و دولت در کوتاه‌مدت این است که این تب را پایین آورده، مردم را از گرسنگی نجات دهد و آنان را از این وضعیت بحرانی با راه حل‌های سریع، دور کند.
استاد اقتصاد دانشگاه فردوسی خاطرنشان کرد: پرداخت یارانه نقدی و یارانه کالا یکی از مسکن‌هایی است که دولت برای درمان وضعیت حاد اقتصادی به مردم جامعه می‌دهد اما این راه حل، اصولی نیست. دولت باید از طریق توزیع عوامل تولید به جای توزیع درآمد، به خانواده‌ها ماهیگیری یاد بدهد، نه اینکه تنها به آن‌ها ماهی دهد تا قشر ضعیف بتوانند با در اختیار گرفتن عوامل تولید برای خود کسب درآمد کنند.
وی در شرایط شیوع کرونا، تحریم و تورم و پرداخت یارانه را کمکی کوچک برشمرد و عنوان کرد: در حقیقت یارانه، مسکنی برای درد معیشت مردمی است که حتی هزینه نان شب خود را ندارند و یا مردمی که شغل خود را در اثر شیوع کرونا از دست داده‌اند و منبع درآمد دیگری برای امرار معاش و زنده ماندن ندارند.
این استاد دانشگاه اضافه کرد: کم‌ترین کمکی که دولت‌ها می‌توانند به مردم بحران‌زده در شرایط شیوع بیماری کرونا بکنند، این است که کمک‌های معیشتی را به صورت نقدی یا غیر نقدی به آن‌ها برسانند یا از طریق دادن وام‌های بلندمدت با بهره کم موجب شوند کارهای تولیدی شکل گیرد تا جامعه بتواند از شوک اولیه شیوع این بیماری نجات پیدا کند، با فراغ بال به زندگی خود سر و سامان دهند و به دنبال فرصت‌های شغلی و منابع درآمدی جدید برای خود باشد.
سلیمی‌فر تصریح کرد: همان‌طور که می‌بینید در شرایط کرونا اکثر کشورها با پرداخت یارانه به مردم خود، بار فشار اقتصادی وارده بر مردم را کم کردند تا اقشاری که کار خود را در اثر این بیماری از دست داده‌اند، پولی برای گذران زندگی داشته باشند. در کشور ما نیز از جانب دولت کمک‌هایی به مردم می‌شود اما بار اکثر این کمک‌ها به دوش خود مردم است که به هموطنان خود کمک می‌کنند.
استاد اقتصاد دانشگاه فردوسی گفت: همان‌گونه که از گذشته تا به امروز شاهد هستیم، هنگام بروز بحران در ایران مردم به یاری هم می‌شتابند و این کمک‌ها بسیار مفیدتر از کمک‌های دولتی است زیرا اولا مردم مستقیما درگیر این بیماری و کمک‌رسانی هستند، دوما شناخت بیشتری از جامعه و مشکلات آن دارند و خانواده‌هایی که نیازمند این کمک‌ها هستند را شناسایی و سپس کمک می‌کنند و سوما مردم مانند دولت درگیر بروکراسی‌های پیچیده اداری و مسائل حاشیه‌ای دیگر نیستند. بنده ورود مردم برای کمک‌رسانی هرچه بیشتر به اقشار آسیب‌پذیر جامعه را ارجح می‌دانم، البته به گونه‌ای که به عزت و شخصیت آن‌ها لطمه‌ای وارد نشود.
وی با تاکید بر تاثیر کوتاه‌مدت اعطای یارانه‌های نقدی و کالا عنوان کرد: دولت باید به ایجاد زیرساخت‌های لازم برای توانمندسازی آحاد مردم و به ویژه اقشار کم‌درآمد جامعه اقدام کند، عامل تقویت بنیان‌های جامعه، ثبات در شغل و تامین معیشت مردم است. امیدواریم که بتوان به زودی با همت مردم و مسئولان بر شرایط سخت کنونی فائق آیند.
