به گزارش خبرنگار پایگاه خبری صدای بناب، چند روز پیش بود که رئیس انجمن جراحان کودکان، فهرستی از اسامی استان هایی را اعلام کرد که جراح کودکان ندارند، طبق اظهار احمد خالق نژاد، رئیس انجمن جراحان کودکان ایران، استان‌های ایلام، هرمزگان، بوشهر، اردبیل کهگیلویه و بویراحمد، کردستان، خراسان جنوبی و شمالی، سیستان و بلوچستان و سمنان متخصص جراحی کودکان ندارند.
بعضا در همه عرصه های بهداشتی، به ویژه در حوزه درمان، شاهد کمبودهای بهداشتی، درمانی و تجهیزاتی و … هستیم و این خبر، تازگی به خصوصی نداشت اما پیگیری و بررسی این مسئله و بحث عدالت اجتماعی که باید بر جامعه حاکم باشد ما را بر آن داشت تا این موضوع را از مسئولان ذی‌ربط جویا شویم.
حق دوست معاون آموزشی وزارت بهداشت اظهار کرد: متاسفانه بعضی از رشته‌های پزشکی، مثل جراحی کودکان جاذبه زیادی برای داوطلبان ندارند، مثلا سالهاست، برای رشته جراحی کودکان، علی رغم اینکه جای خالی برای آموزش داریم، داوطلبی نداریم.
حق دوست ادامه داد: یک دلیل دیگر هم بر می‌گردد به تعرفه‌هایی که بعد از اتمام دوره های تحصیلی این داوطلبان، با آن سر و کار دارند، یعنی از نظر درآمدی و به دلیل عدم تعادلی که در درآمد‌های رشته‌های دیگر جراحی وجود دارد، تعرفه‌های پایین‌تری دریافت می کنند و تواتر جراحی هایشان کم است و طبیعتا جاذبه کمتری برای آمدن افراد به این رشته، دارد و این موضوع چیزی نیست که در حوزه کاری آموزش بتواند حل شود. حوزه‌های مربوطه مثل درمان و بیماری در وهله اول باید نسبت به بازخورد چنین خبر‌هایی اقدام کنند و پاسخگو باشند. به نظر می‌رسد که باید یک اصلاح اساسی در نظام پرداختی صورت بگیرد، تا با توجه به نیاز جامعه، دانشجویان مقطع تخصص، برای ورود به فوق تخصص، انگیزه بیشتری داشته باشند.
او افزود: در کنار مواردی که ذکر شد، ما هم در حد امکان، تمهیداتی اندیشیده ایم، به عنوان مثال برای بعضی از فوق تخصص‌ها این امکان را فراهم کرده ایم تا وقتی می‌خواهند رزیدنت جراحی شوند، بتوانند گرایش مد نظرشان را انتخاب کنند و بعد از اینکه مثلا سه سال، خدمت اول دوره را سپری کردند، مستقیم به همان گرایش ادامه دهند و یک الی دو سال هم جراحی کودکان بخوانند، سپس به عنوان متخصص جراح کودکان، فارغ التحصیل شوند که با این کار، طول دوره کوتاه‌تر می‌شود و جاذبه بیشتری پیدا می‌کند. ما هم می توانیم این خلا‌ءهای ایجاد شده در استان های مدنظر را پر کنیم.
حق دوست گفت: موضوع بعدی عدم توازن در توزیع است. متاسفانه به دلیل جذابیت‌های زیادی که در شهر‌های بزرگ به ویژه تهران وجود دارد، تعداد قابل ملاحظه‌ای از متخصصیان و فوق تخصص هایمان، در تهران و شهر‌های اصلی تجمع پیدا کرده اند و حتی بعضا به همین دلیل در شهر‌های بزرگ مثل تهران، با مازاد برخی متخصص‌ها مواجه هستیم.
کمبود جراحان؛ نتیجه درآمد ناکافی و عدم جذابیت برخی رشته‌های پزشکی است
معاون آموزشی وزارت بهداشت بیان کرد: به طور کلی می توان گفت؛ دو مساله درآمد و جذابیت رشته، از اصلی ترین دلایل کمبود جراحان برخی از رشته ها در بعضی استان های نسبتا محروم است. وقتی فردی می‌خواهد در یک استان محروم خدمت کند همزمان باید امکانات جانبی را هم بسنجد. به طور مثال ارزیابی کند که می‌تواند فرزندانش را به یک مدرسه قابل قبول بفرستد و یا حداقل امکانات رفا‌هی برای خودش و خانواده اش وجود دارد یا خیر.
او گفت: ارتقا و وجود حداقل‌های زندگی و عدالت اجتماعی از اهمیت بالایی برخوردار است و بدون توسعه این امکانات در اقصی نقاط کشور، ما به زور نمی‌توانیم که یک متخصص و فوق تخصص را برای درمان در شهر‌ها مستقر کنیم.
حق دوست ادامه داد: ما تا ۱۵ سال پیش در هیچ جای کشور جراح کودکان نداشتیم، چون تخصص ویژه‌ای برای کودکان وجود نداشت و جراحان عمومی، تمام خدمات لازم برای تخصص های مختلف را ارائه می‌دادند.
او اظهار کرد: جراح عمومی و جراحان دیگر، نیز امکان و توانایی جراحی کودکان را دارند. به ویژه جراحی‌های اورژانسی به راحتی در اورژانس‌ها با امکانات مناسب توسط جراح عمومی انجام می‌شود. با این اوصاف باید توجه داشت، نبودِ جراحِ کودکان به معنی عدم هرگونه خدمت حتی خدمت اورژانس کودکانی که نیاز به خدمات درمانی دارند، نیست.
حق دوست تاکید کرد: در این استان هایی که متخصص جراحی کودکان ندارند وقتی برای یک کودک موارد حاد و اضطراری پیش بیاید، یک جراح عمومی می تواند به صورت اورژانسی، خدمات درمانی را به او ارائه دهد، اما این کودکان، برای عمل‌های جراحی مهم و تخصصی، حتما باید به شهر‌های بزرگ و مراکز استان که جراح کودکان وجود دارد، گسیل شوند تا درمان‌های تکمیلی برایشان ادامه پیدا کند.
او افزود: من بسیار بعید می‌دانم که به دلیل نبود جراح کودکان، جان یک نوزاد یا کودک در خطر باشد، چون جراحان عمومی، خدمات اورژانس را کماکان در نقاط مختلف کشور، ارائه می‌دهند اما نکته قابل تامل، به زحمت افتادن خانواده‌ها و صرف هزینه‌های مختلف بعد از گذراندن دوران اورژانسی و برای انجام اعمال غیراورژانس است که اصلا درست نیست و امیدواریم همه ما وقت کافی بگذاریم و با برنامه ریزی‌های دقیق بتوانیم عدالت اجتماعی به ویژه در حوزه بهداشت و درمان را در سطح کشور گسترش دهیم.
انتهای پیام / رقیه فتحی
